Wprowadzenie

Nieprawidłowo zadyblowana szczelina poprzeczna, często obciążana przez ruch ciężki, ma skłonność do klawiszowania. Wpływa to negatywnie na komfort oraz bezpieczeństwo jazdy, a także powoduje uszkodzenia nawierzchni betonowej.

W szczelinach poprzecznych płyt przewidziano DYBLE, do przenoszenia sił i zapewnienia równego poziomu płyt względem siebie, a w szczelinach podłużnych – KOTWY zapobiegające rozsuwaniu się płyt betonowych.

Zgodnie z przepisami technicznymi ZTV Beton-StB 07 dyble i kotwy są bezwzględnie konieczne w nawierzchniach klasy SV od I do III (w Polsce odpowiednio klasy BK3,2 do BK100).
Warunkiem skutecznego i trwałego zadyblowania, obok odpowiedniej średnicy dybli, jest najmniejszy możliwy opór na wyciąganie. Ponadto, dyble muszą mieć skuteczne zabezpieczenie antykorozyjne. Zgodnie z przepisami technicznymi TL Beton-StB 07, należy stosować dyble o średnicy 25 mm i długości 500 mm. Na całej długości muszą być one pokryte odporną na działanie alkaliów powłoką z tworzywa sztucznego o dobrej przyczepności i grubości co najmniej 0,3 mm. Podczas przycinania dybli należy unikać deformacji ich końcówek w celu zapewnienia swobody ruchu płyt betonowych.

Dyble powinny być usytuowane w środku przekroju płyty, tak aby nie utrudniały rozszerzania się (ekspansji) płyty. Zwykle są one zawibrowane bezpośrednio w świeżym betonie przez rozściełacz betonowy z szalunkiem ślizgowym. Jednak w wielu przypadkach konieczne jest wcześniejsze odpowiednie rozłożenie dybli na podłożu betonu. Powstaje wówczas problem dodatkowych nakładów i utrzymania właściwego położenia dybli podczas betonowania. W celu zachowania właściwej pozycji dybli względem kotew opracowaliśmy kosze stalowe, których funkcjonalność została odpowiednio potwierdzona w praktyce poprzez badania i testy.

Istotne znaczenie dla zachowania użyteczności nawierzchni betonowych ma rozkład dybli w przekroju pasa jezdni. Rozstaw dybli w pasach jezdni o silnym natężeniu ruchu drogowego wynosi zawsze 25 cm.

Przykładowy rozkład dybli, rozmieszczenie szczelin i oznakowanie w przekroju zgodnie z przepisami technicznymi ZTV Beton-StB 07.

Wykonanie A: pasy jezdni o słabym natężeniu ruchu drogowego
Wykonanie B: pasy jezdni o silnym natężeniu ruchu drogowego
Wykonanie C: pas awaryjny

Zgodnie z przepisami technicznymi ZTV Beton-StB 07 w nawierzchniach klas konstrukcyjnych BK32 i BK100, rozstaw dybli musi odpowiadać schematowi „B1“, tzn. rozstaw dybli we wszystkich pasach jezdni wynosi 25 cm (odpowiednik polskich klas dróg – kl. IV lub S).

Kotwy mają standardową średnicę 20 mm i długość 800 mm. W celu zabezpieczenia przed korozją, środkowa część prętów kotew (część w szczelinie) o długości 200 mm ma również zabezpieczenie antykorozyjne z tworzywa sztucznego o grubości 0,4 mm.

Do zakotwienia płyt betonowych stosuje się kotwy normalne, wkręcane lub wklejane. Na prostych odcinkach w kierunku podłużnym rozmieszcza się w równomiernych odstępach po trzy kotwy na jedną płytę. W przypadku nawierzchni klas konstrukcyjnych BK3,2 bis BK100, w podłużnych szczelinach kontrakcyjnych roboczych należy zwiększyć ilość kotew do 5. Dzięki temu uzyskuje się lepsze przenoszenie sił poprzecznych. W podłużnych szczelinach pozornych kotwy rozkłada się w dolnej jednej trzeciej grubości płyty, w podłużnych szczelinach roboczych – w środku grubości płyty.Nieprawidłowo zadyblowana szczelina poprzeczna, często obciążana przez ruch ciężki, ma skłonność do klawiszowania. Wpływa to negatywnie na komfort oraz bezpieczeństwo jazdy, a także powoduje uszkodzenia nawierzchni betonowej.

[respons zabezpieczenie antykorozyjne z tworzywa sztucznego o grubości 0,3 mm.