Szczelina poprzeczna, przez którą często przejeżdżają pojazdy ciężarowe, która jest nieprawidłowo zadyblowana, ma tendencję do klawiszowania. Z tym związane są niedogodności komfortu jazdy bądź bezpieczeństwa jazdy oraz szkody następcze dla nawierzchni betonowej.
Zasadniczo w szczelinach poprzecznych do przenoszenia obciążenia i celem zapewnienia tej samej wysokości płyt przewidzieć należy DYBLE, a w szczelinach podłużnych celem uniemożliwienia rozsuwania się płyt przewidzieć należy KOTWY.
W przypadku nawierzchni klasy nośności konstrukcji BK3,2 do BK100 (stare oznaczenie zgodnie z RStO. SV, I do III), zgodnie z ZTV Beton-StB 07, niezbędnie konieczne są dyble i kotwy.
Założeniem dla nienagannego i trwałego zadyblowania, obok wystarczającej średnicy dybli jest najmniejszy możliwy opór na wyciąganie.
W dalszej części dyble muszą dysponować skuteczną ochroną antykorozyjną. Zgodnie z przepisami technicznymi TL Beton-StB 07 stosować należy dyble stalowe o średnicy 25 mm i długości 500 mm. Należy zaopatrzyć je na całej długości w powłokę z tworzywa sztucznego o grubości 0,2 - 0,8 mm o dobrej przyczepności, odporną na alkalia. Unikać należy deformacji końcówek dybli podczas przycinania na długość, aby móc zagwarantować swobodę ruchu płyt betonowych.
Dyble powinny być usytuowane w środku przekroju płyty, tak aby nie utrudniały rozszerzania się (ekspansji) płyty. Zwykle są one zawibrowane bezpośrednio w świeżym betonie przez rozściełacz betonowy z szalunkiem ślizgowym. Jednak w wielu przypadkach konieczne jest wcześniejsze odpowiednie rozłożenie dybli na podłożu betonu.
Powstaje wówczas problem dodatkowych nakładów i utrzymania właściwego położenia dybli podczas betonowania. W celu zachowania właściwej pozycji dybli względem kotew opracowaliśmy kosze, których funkcjonalność została odpowiednio potwierdzona w praktyce poprzez badania i testy.
Istotne znaczenie dla zachowania użyteczności nawierzchni betonowych ma rozkład dybli w przekroju pasa jezdni. Rozstaw dybli w pasach jezdni o silnym natężeniu ruchu drogowego wynosi 25 cm.
Na szkicu widzicie Państwo rozmieszczenie szczelin i oznakowanie w przekroju zgodnie z przepisami technicznymi ZTV Beton-StB 07
Wykonanie A: pasy jezdni o słabym natężeniu ruchu drogowego
Wykonanie B: pasy jezdni o silnym natężeniu ruchu drogowego
Wykonanie C: pas awaryjny
Zgodnie z przepisami technicznymi ZTV Beton-StB 07 w nawierzchniach klas konstrukcyjnych BK3,2 do BK100, rozstaw dybli musi odpowiadać schematowi „B1“, tzn. rozstaw dybli we wszystkich pasach jezdni wynosi 25 cm.
Kotwy mają standardowo średnicę 20 mm i długość 800 mm. Pręty kotew w środkowym zakresie (zakres szczeliny) na długości 200 mm celem ochrony przed korozją również pokryte zostają powłoką z tworzywa sztucznego o grubości ok. 0,3 mm.
Do zakotwienia stosuje się kotwy normalne, wkręcane lub wklejane. Na prostych odcinkach w kierunku podłużnym ułożyć należy każdorazowo trzy kotwy na każdą płytę w równomiernych odstępach. W przypadku nawierzchni klas konstrukcyjnych BK3,2 do BK100, ilość kotew w szczelinach podłużnych kontrakcyjnych roboczych zwiększyć należy do pięciu. Poprzez to uzyskuje się wyższe przenoszenie sił poprzecznych. W szczelinach podłużnych pozornych kotwy układane są w dolnej jednej trzeciej grubości płyty, w przypadku szczelin podłużnych kontrakcyjnych roboczych w środku grubości płyty.